پیامدهای خشونت علیه کودکان و راهکارهای جلوگیری از آن

« پیامدهای خشونت علیه کودکان و راهکارهای جلوگیری از آن»

خشونت علیه کودکان یکی از انواع خشونت خانوادگی است که در محیط خلوت و خصوصی خانواده به وقوع می پیوندد و عموما میان افرادی رخ می دهد که به سبب صمیمیت، ارتباط خونی یا قانونی به هم پیوند خورده اند و غالبا این خشونت از سوی والدین نسبت به کودک روا داشته می شود. خشونت علیه کودکان در بین تمامی طبقات جامعه کم و بیش رواج دارد. 

انواع خشونت علیه کودکان:

خشونت جسمانی: شامل هر عمل عمدی است که نتیجه آن صدمه رساندن به جسم کودک است و اعمالی نظیر هل دادن، کتک زدن، کتک زدن با کمربند، داغ زدن، تنبیه کردن با شلاق و ضربات مشت را شامل می شود. خشونت عاطفی: یا بدرفتاری روانی هر عمل لفظی تعریف می شود که در آن فرد بزرگسال به عزت نفس و شایستگی های اجتماعی کودک حمله می کند. خشونت عاطفی شامل توهین، بیرون کردن از خانه، تهدید یا ترساندن، محروم کردن از بازی، شکستن غرور، قطع کردن پول ،تبعیض، وادارکردن به همکاری،دادکشیدن. بی توجهی؛ عدم توجه(عمدی و غیرعمدی) والدین به نیازهای اساسی کودک،که برای رشد توانایی های جسمی،هوشی و عاطفی کودکان ضروری است، می باشد. بی توجهی شامل عدم محبت، بازداری از رفتن به مدرسه، سوءتغذیه، دریغ کردن مراقبت های بهداشتی از کودک، قراردادن کودک در محیط فاسد، عدم توجه به مریضی، عدم توجه به دیرکردن، بدون ناهار یا صبحانه به مدرسه رفتن. خشونت جنسی؛ عبارتست از این که بزرگسالان از کودک برای ارضای جنسی استفاده می کنند. که پیامدهای روان شناختی آن ممکن است بلافاصله یا با تاخیر و گاهی با گذشت چندین سال ظاهر می شود.

 پیامدهای خشونت علیه کودکان

شایع ترین اثرات خشونت جنسی کودکان در گروه های سنی مختلف به قرار ذیل می باشد.

1- در کودکان پیش دبستانی، علایم شایع عبارتند از: اضطراب، کابوس شبانه و رفتارهای جنسی نامتناسب.

2- در کودکان دبستانی، علایم شایع عبارتند از: ترس،مشکلات روان شناختی، پرخاشگری، کابوس، مشکلات تحصیلی و بیش فعالی.

3- در کودکان بزرگسال،شایع ترین علائم عبارتند از: افسردگی،رفتارهای گوشه گیرانه،رفتارهای انتحاری و خودآسیبی نظیر فرار از خانه، خودکشی، خودسوزی، مصرف مواد مخدر و پایین آمدن عزت نفس.4- کودکان و نوجوانانی که از محبت جسمی و کلامی والدینشان محروم می شوند و یا اگر حداقل همفکری و درک مشترک در میان اعضای خانواده نباشد، سازگاری خود را نسبت به محیط خانه به طور موثر از دست می دهند و در نهایت منجر به منجر به فرار از خانه و بهره کشی جنسی و فحشا می شود. 5- با اعمال خشونت علیه کودکان،کودک این موارد را یادگرفته و در آینده نسبت به همسر و فرزندان خود نیز اعمال خشونت خواهند کرد. 6-کودک تعهد و تعلق خود را نسبت به اعضای خانواده و دیگران از دست می دهد و دچار سردرگمی،احساس جدایی و انزوا می شود. 7- کودکانی که شاهد رفتارهای پرخاشگرانه والدینشان هستند،بیش تر احتمال دارد که این رفتارها را در تعامل با دوستانشان تقلید کنند. رفتارهای پرخاشگرانه والدین با کودک این مدل را به کودکان یاد می دهد که کتک زدن و یا حتی سیلی زدن، روش هایی برای حل مشکلات است. 8- زمانیکه دختران از سوی والدین یا سایر اعضای خانواده مورد خشونت های جسمی، جنسی و روانی قرار گیرند، به گزینه فرار از منزل متوسل می شوند. در واقع دختران به دلایل واهی فرار نکرده اند. بلکه فرار آن ها فریاد کمک خواهی و رهایی از شرایط نامطلوب خانواده بوده است. 

 راهکارهای جلوگیری از خشونت علیه کودکان

هر نوع کمبود عاطفی یا روابط آشفته در خانواده کودک را به دنبال عامل تسکین دهنده می کشاند و این خطر بزرگ بویژه وقتی جدی تلقی می شود که گروه های سود جو و پلید به آسانی در گوشه و کنار شهر مواد مخدر را توزیع می کنند و باندهای قاچاق به این فاجعه دامن می زنند. لذا ضروری به نظر می رسد والدین محترم نکات ذیل را در برخورد با کودکان و نوجوانان در محیط خانه رعایت کنند.

1- والدین محترم همدلی و همفکری با کودکان شان داشته باشند، بدین صورت که میزان همفکری و مشورت با کودکان شان را در امور هزینه ای خانواده،خرید وسایل خانه، دید و بازدید و تربیت آن ها افزایش دهند.

2-از آنجا که احساس برتری، تبعیض و رفتارهای مرد سالارانه از خانواده شروع می شود، به والدین علی الخصوص مادران گرانقدر توصیه می شود که بین فرزندان دختر و پسر خود تبعیض قائل نشده و همان رفتاری را که با فرزند پسر خود دارند، با فرزند دختر نیز داشته باشند.

3-والدین محترم به کودکان شان محبت کرده و این احساس و اطمینان را در فرزندانشان تقویت کنند که به خاطر کودکانشان مشکلات فراوانی را تحمل می کنند. و شکست آن ها در کارها برای والدین تا چه اندازه می تواند دردناک باشد.

4- والدین محترم می توانند با نظر خواهی از کودکان شان در اموری همچون رفتن یا نرفتن به مسافرت، خوردن یا نخوردن غذاهای مورد علاقه ،صرفنظر کردن یا نکردن از خواسته های آن ها، این احساس را در آن ها تقویت کنند که از نظر عاطفی به آن ها توجه می کنند.